Kategoria HCVF

Zasady wyznaczania

Zasady gospodarowania

1.1.1

Obszary chronione
w rezerwatach.

Są to lasy przeznaczone wyłącznie do ochrony przyrody.

Postępujemy zgodnie z planami ochrony rezerwatu lub zadaniami ochronnymi dla rezerwatu. W przypadku rezerwatów bez określonych zadań wszelkie działania wykonujemy
w porozumieniu z RDOŚ.

1.1.2

Obszary chronione w parkach krajobrazowych oraz strefach „ochrony krajobrazowej” rezerwatów przyrody.

Są to lasy w których celem jest zachowanie wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz walorów krajobrazowych w warunkach racjonalnej gospodarki.

Zgodnie z Planem Urządzenia Lasu uwzględniającym plan ochrony parku krajobrazowego.
W obszarach ochrony krajobrazowej rezerwatu przyrody zgodnie z zadaniami określonymi
w zadaniach ochronnych.

1.2

Ostoje zagrożonych gatunków
i ginących gatunków.

Lasy w których wyznaczono strefy ochronne gatunków chronionych oraz ostoje/miejsca stałego występowania wyjątkowo rzadkich i ginących
w regionie gatunków.

Zgodnie z Rozporządzeniami Ministra Środowiska w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt; roślin lub grzybów.

3.1

Ekosystemy skrajnie rzadkie
i ginące.

Siedliska leśne skrajnie rzadkie i ginące. Świetliste dąbrowy (91I0), bory, brzeziny i świerczyny bagienne (91D0) w stanie zachowania A (doskonałym) i B (dobrym), wyjątkowo C (znaczącym).

Dopuszczalne są działania tylko, gdy występują szczególne potrzeby przyrodnicze (za taką potrzebę
w przypadku świerczyny na torfie, uznaje się cięcia przygodne w ramach zwalczania kornika drukarza oraz działania utrzymujące świetlistą dąbrowę we właściwym stanie).
W przypadku istnienia PZO obowiązują działania w nim określone.

3.2

Ekosystemy rzadkie
i zagrożone w skali Europy.

Siedliska leśne z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, lecz w Polsce pospolite: 9170, 91E0, 91T0, 91F0 oraz powszechnie występujące w Polsce siedlisko 91E0.

Gospodarka leśna powinna być prowadzona zgodnie z PUL oraz PZO
w sposób zapewniający:

• zgodność docelowego składu gatunkowego ze składem odpowiedniego naturalnego zbiorowiska leśnego
• zachowanie lub odtworzenie elementów ważnych dla różnorodności biologicznej ekosystemu (grube drzewa, martwe drzewa, wykroty, itp.).

4.1

Lasy wodochronne.

Lasy uznane za wodochronne decyzją Ministra Środowiska.

Zgodnie z Zasadami Hodowli Lasu, głównie w oparciu o rębnie złożone. Stosowanie rębni zupełnej dopuszcza się w sytuacjach, gdy inny rodzaj nie zapewni zrealizowania celu hodowlanego.

4.2

Lasy glebochronne.

Lasy uznane z glebochronne decyzją Ministra Środowiska.

Zgodnie z Zasadami Hodowli Lasu.

6.1

Lasy o szczególnym znaczeniu dla tradycyjnej tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.

Kategoria ustalana z lokalnymi władzami na poziomie gmin. Gminy wskazują obszary leśne, które do tej kategorii powinny należeć, podając ku temu uzasadnienie.

Zagospodarowanie powinno uwzględniać wolę i opinie lokalnej społeczności. Nie powinno jednak stać w sprzeczności
z możliwością zachowania pozostałych zidentyfikowanych wyższych wartości ochrony lasu.